Back to Blogging

I'm Baaaaaaack !!!
Feel like returning to home full of dust and spiders' web.
I will need some time to fully clean up the whole blog's template...

But the thing that upset me the most is my inability to write and express what I think instantly like I was able to do. Either in Thai or English, my novel writing skill is rusted...
 
For the time being, I will write whatever I like to keep and hope for my skill's improvement.

It has been three years since I came back from Japan. For better or worse, I have faced anxiety, worry and frustration in my life. On the other hand, I also encountered new experience, feeling and friends. Happiness and Sadness always come and go like the sound of the wind whispering to the trees. They exists to tell you nothing is eternal and teach you to cherish every moments in life............ Sooooooooo, I am not going to rumble about bad things happened and let it go... LET IT GO  oops not that song....

I am now living with my grandma, sister and my two sons (see pics below). Let say my life now is fun and many interesting things tend to cross my way which made me frustrated sometimes. But it's worth the time and effort used to conquer them tee hee....

My adorable son, Pudding:
a 3 years old rottweiler.
He's shy, cute and coward...

Hope he get bigger ///





My renegade son, Pie:
a 2 years old staffordshire terrier.
playful and love to play rough...

But he does it out of love ^^



There are more stories I want to write about ... but I will reserve it for next time. (Cause I am sleepyyyyy now.)

Parfait's Journal

I was too lazy to post anything on my blog for a long time. Now I think it's the time to begin making a new batch of posts!

I will begin with the journal of my pet since today is the ninth day she has stayed with me (9 is my favourite number lol). Her name is, of course, Parfait ^^

Parfait is an extremely cute female crossbreed Rottweiler puppy. I have to take her to animal hospital for check-up regularly though due to her fragile health.

20/3/2011 - Get Parfait from the open market and named her along the way home. She was very young (35 days of age according to the seller). Normally, puppies this age are prone to disease so people usually buy puppies when they are 2-3 months old. But I was attracted to her for some reasons... She was anxious with new environment when we arrived home. She could eat very well but I still have to train her to use toilet...

21/3/2011 - She could run and played but was very thin. She began to get used to her new home. took her to hospital to expel intestinal worms just in case.

22/3/2011 - Left her alone in the evening. I was not home that night. There was rainy storm during the night...

23/3/2011 - She got diarrhea and refused to eat.

24/3/2011 - Took her to hospital. Luckily, the doctor said her symptoms come from bacteria in her digestive system not Canine Viral Enteritis. Though it may be side effects of Canine Distemper which gives very low survival chance if infected.
The drugs are as followed
- Interferon for enhancing the immune system.
(Puppy will rapidly lose immune system after 1 month)
- Enro for killing aerobic bacteria.
- Metro for killing anaerobic bacteria.

25/3/2011 - She still refused to eat and occasionally vomited. She looked very suffer while sleeping. I was worried...

26/3/2011 - She started to eat again but this time, instead of diarrhea, she did not excrete at all.

27/3/2011 - Brought her to hospital for check-up. Her fever was gone but her she was thinner than before. I had to give her vitamin, egg white and cooked meat in addition to her other anti-bacterium medicine and normal food.

28/3/2011 - She recovered and became stronger. She ate a lot too. She still have white mucus and periodically cough to get it out.

29/3/2011 - She is sleeping next to me as I am writing this post. She is a fast learner and cry-baby. I love her and she love me too. She will always try to stay as close to me as possible and growl to get my attention.

I hope she does not infect with Canine Distemper. Even if she does, I will do anything I can to cure her.

เรื่องตลกแดก ตอนที่ 1

Due to the content of the story, this particular series of posts will be offered in Thai only.

หลังจากนั่งคิดมานานว่่าจะทำซีรี่อะไรลงบล้อกดี ก็คิดมาได้หลายอย่างเหมือนกันนะ แต่เริ่มด้วยไอ้อันที่มันตลกๆ(บางคนเรียกว่าถ่อย) ก่อนดีกว่า เนื่องจากด้วยสิ่งที่พบเห็นหลายๆอย่างในชีวิตประจำวันและการคุยกะหลายๆคนพบว่า บางทีเรื่องรอบๆตัวเรามันก็ตลกดีนะ แถม ตลกแดก ซะด้วยซิ เอาเป็นว่าเรามาเริ่มตอนแรกกันเลยดีกว่า

คุณเคยสังเกตมั้ย ว่าคนเราให้ความสำคัญกะเรื่องต่างๆไม่เหมือนกัน บางคนรักครอบครัว บางคนรักเงิน บางคนก็รักหมอนวด... ถ้าคุณเกิดไปกระทำการล่วงเกินพวกเขาเหล่านี้ในอาณาเขต นั้นละก็ เขาจะเกิดอาการ กระตุก ช็อค หงิก งอน(เงียบไม่พูด เดินหนี Sign Out MSN หรือ ทำเป็นไม่อยู่หน้าคอมทั้งๆที่จิงๆนั่งเอามือกุมหัวอยู่)และอื่นๆทันที

ยกตัวอย่างคือ หากคุณอยู่ๆ พูดว่า "แฟนมึงหน้าถ่อยว่ะ" แน่นอน คุณอาจถูกชก กระทืบ แทงหรือยิงหัวได้ แต่บางคนกลับบอกว่า "เออดิ.. กูรู้ แต่เลิกไม่ได้นี่หว่าจะให้ทำไง".

บางทีคุณพูดว่า "โอ้ ชีวิตนี้เราเกิดมาเพื่อใช้กรรมสินะ แค่อยู่เฉยๆก็หิวแล้ว เป็นทุกข์ ทรมาน ต้องทำบุญเยอะๆถึงจะ ได้ไปเกิดบน สวรรค์ กินอิ่มตลอด รายรอบด้วย maid รับใช้" เอาไปพูดกะฝรั่งจะได้ คำตอบกลับมาว่า "Hey dude, what the hell are you smoking lately? Gimme some." จบข่าว

หรือกรณีนี้ "เหี้ย มึงบ้าป่าววะ แต่งตัวเลียนแบบการ์ตูน ทั้งๆที่หน้าไม่ได้ แล้วซื้อของจากการ์ตูนแพงๆ เงินจะแดกยังไม่มี" แล้วคุณไปพูดกลางงานการ์ตูน รับรองว่าคงไม่ได้ออกไปดีๆแน่ จากที่คุณแต่งคิดว่าแต่งตัวปกติ คุณจะกลายเป็นคนแปลกแยกไปในทันที เพราะคนอื่นแต่งอย่างอื่นหมด อะไรนะ? ไม่รู้จักเพลง จาก อนิเมะ (ผู้ใหญ่ก็เรียกมันว่าการ์ตูนอะแหละ) เรื่องนั้น เรอะ ช่างหลังเขาซะจริงๆ!!!

ต่อไปนี้จะยกตัวอย่างชุดใหญ่ เปรียบเทียบระหว่าง คนสองคนที่รู้จัก เนื่องจากอาจจะกระทบต่อเขาเหล่านั้น จึงใช้นามสมมุติ คนนึงมีตำแหน่ง เป็นอนิเมะโอตาคุหน้าตาดี ( โอตะคุ เป็นคำที่ใช้เรียกคนที่ชอบอะไรซักอย่างนึงมากๆ แต่คนไทยส่วนใหญ่มันควาย เลยคิดว่าต้องใช้กะคนที่บ้าการ์ตูนอย่างเดียว จิงๆ ไอ้นั่งดูบอลกันอะ ก็ฟุตบอล โอตะคุชัดๆ ) อีกคน มีดีกรีเก่งกาจและเป็นที่รักของเพื่อนๆแต่จริงๆแอบสับสนในชีวิต เป็นโอตะคุศาสนาจานบิน

อนิเมะโอตาคุ VS จานบินโอตาคุ

ลบหลู่การแต่งตัวเลียนแบบการ์ตูน(Cosplay) => ลบหลู่การแต่งตัวด้วยผ้าสีเหลือง

ลบหลู่คนแต่ง Cosplay => ลบหลู่พระ

ลบหลู่การร้องเพลงการ์ตูน => ลบหลู่บทสวดมนต์

ลบหลู่การ์ตูนที่ชอบ => ลบหลู่ประวัติความเป็นมาศาสนาและโลก

ลบหลู่ ตุ้กตา และ ฟิกเกอร์ => ลบหลู่พระพุทธรูปและเหรียญบูชา

ลบหลู่งานการ์ตูน => ลบหลู่งานร่วมบุญ

ลบหลู่อะกิบะฮาร่า => ลบหลู่ธรรมกาย

ข้างบนมีคำไหนที่ยังไม่อธิบาย ลองเอาไป google ดูนะ แต่เปรียบเทียบแล้วรับรองตรงทีเดียว

สรุปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเราเวลาไปเจอคนที่เห็นไม่ตรงกัน ก็อย่าไปเสียใจ หรือเถียงจนจะฆ่ากันตาย มันแล้วแต่ว่าแต่ละคนคิดยังไงและแวดล้อมด้วยอะไร ถ้าสมมุติทุกคนกินขี้แทนข้าวกันหมด แล้วอยู่ๆไปเจอคนกินข้าว เราก็คิดว่ามันแปลกละว้า แล้วเวลาเจอคนมา กระทำการลบหลู่ (ต่อไปขอเรียกว่า ออฟเฟ้น ละกัน มาจากคำว่า offensive ได้ใจกว่า) ก็ไม่ต้องไปผูกใจเจ็บ กระตุกรัวๆ หรือว่าเครียดจนตัวหงิกต้องไปยิง อะปิ้วๆ ใส่หัว ถึงจะหายเกร็งล่ะ คนเรามันก็คิดต่างกันได้ ถือซะว่าไอ้ตัวที่ไม่ฟัง ไม่เห็นด้วย ไม่มีเหตุผล มันควายกว่าก็แล้วกัน

ตลกแดก = ไม่มีความหมายเป็นทางการในภาษาไทย(มั้ง) ถ้าแปลตรงๆจะแปลว่า ตลกกิน? ตลกบริโภค? แต่พูดแล้วรู้สึกสะใจดี ก็เรียกงี้ละกันนะ