ก่อนกลับหอแวะโทรศัพท์กลับบ้านด้วยบัตรที่เหลือจากที่มาฝึกงาน ซื้อของด้วยแล้วต้องหิ้วขึ้นไอ้เนินนั่นอีกกลับ ได้ซื้อชุดถูกๆแต่พอดูได้มาด้วย เพราะของจากสนามบินจะส่งถึงในวันรุ่งขึ้นเดี๋ยวไม่มีเสื้อเปลี่ยน ถึงห้องปุ้บ หลับไม่รู้เรื่องเลย แล้วตื่นมา 9 โมงครึ่งชิบหายละมันนัด 9 โมงนิ คิดว่าสายแล้วมันไม่รอตูชัวร์เลยรีบโทรหา โชคดีที่ยังไม่ไปรอคนอื่นๆอยู่ (โชคดีว่าพวกมันช้า) กว่าจะได้ออกก็ 10 โมงครึ่ง = = ตอนหลังมารู้ว่าเค้าเปลี่ยนเวลาเป็น 10 โมงแล้วเอาไปหยอดใน mail box แต่ตรูไม่ได้ดูว่ะ - -. แล้วพวกเรา(12 คน รวมตัวเองกะคนพาไป) ก็ไปสำนักงานเขต อาโอบะ เพื่อไปทำ Alien Registration ระหว่างทางก็เนินอีกละ ตูละเซ็ง...
ไปรออยู่นานเหมือนกันกว่าจะเสร็จ แล้วต้องมารับเองด้วย ระหว่างยื่นเอกสารเจอคนถือพาสปอร์ตไทยเหมือนกันด้วย ก็แม่คนที่ลงมาสายสุดแหละ (คนไทยต้องสายสินะ) คิดอยู่ว่าจะไปทักดีปล่าว เพราะว่ามันดูแปลกๆ ตอนหลังเค้าเห็นพาสปอร์ตเราบ้าง แล้วยืนดูเลยว่าใครจะไปหยิบ -_-" เลยรู้ว่าเราคนไทยก็เลยคุย เป็นเด็กจุฬาอะ เรียน Computer Science นี่ละ University Recommend เหมือนกันด้วย ตอนหลังมารู้ว่าแลปอยู่ตึกเดียวกันด้วยแต่คนละชั้น ที่ไม่อยากเข้าไปคุยตอนแรกเพราะรู้สึกแปลกๆ เห็นเวลาพวก international students คุยกันก็ถามแต่เรื่องทั่วๆไปเช่นชื่อไร มาจากไหน ... แล้วนั่งกันเงียบ ไรว้า บรรยากาศแปลกๆ ต้องให้ตูเล่นตลกให้ดูก่อนรึไงถึงจะเฮฮา -.- ได้ใบชั่วคราวมาไว้เปิดบัญชีกะซื้อมือถือ ของจริงต้องมาเอาด้วยตัวเองอีกที... แล้วเราก็กลับกัน บางส่วนกลับหอ บางส่วนไป Orientation ก่อน ส่วนผมไปแลป เราแวะกินข้าวกันที่โรงอาหารในมหาลัย ก่อนด้วย อ่านออกแค่ของที่เขียนด้วย Hiragana กะ Katagana เลยสั่งビーフカレแล้วแม่งหมด(ฟังออกด้วยนะว่าหมด)เลยสั่ง クリームチイズメンチ เขียนแบบนี้มั้งจำไม่ได้ ของอย่างอื่นก็หยิบใส่ถาดเอง เหมือนตอนมาฝึกงานแล้วไปคิดตังที่แคชเชียร์ มารู้ตอนหลังว่ามันมี Romanji เขียนข้างบนชื่ออาหารตัวเล็กๆ สาดดดดด
วันนี้งานก็ทำเอกสารที่เหลือให้ครบ จบการส่งเอกสาร Admission แล้วและก็ทำประกันสุขภาพพร้อมกับเปิดบัญชีที่ไปรษณีย์ ต้องเขียนที่อยู่เองเป็น Kanji ครับ อ้วกเป็นเลือดเลยทีเดียวนั่งคัดตามทีละตัว ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่า เซ็งทั้งผมทั้งติวเตอร์ แล้วเราก็กลับแลปกัน เค้าก็พาไปอธิบาย facilities ในมหาลัย ไอ้ยิมน่่ีน่าใช้ดีนะ ไว้ไปลองหลังได้ Student Card อ้อ แต่ตอนนี้ได้ 学籍番号 หรือ Student ID แล้ว
กลับมาถึงหอดึกๆเลย ของที่ให้ส่งมาอยู่ในห้องคนดูแลหอ ต้องโทรเรียกติวเตอร์ให้เปิดให้ ไอ้คนที่รู้จักไม่อยู่เลยโทรไปห้องอีกคน (ด้านได้อายอดเฟร้ย) เป็นสาวจีน นั่งจัดห้องซะเหนื่อยเลย เน็ตหอมันออน msn ไม่ได้เลยใช้ web msn เอา ดีหน่อยว่าตอนหลังลองว่ามันใช้ Skype ได้
ดึกๆมีคนไทยมาถามที่ห้องเรื่องเอกสารกะ Orientation ทำไปทำมากลายเป็นว่าเราเป็นคนที่ทำเอกสารเรียบร้อยคนแรกเลย (ได้ไงวะ) แล้วรู้เรื่องกำหนดการเยอะสุดแบบงงๆ -_-" ในหอมีคนไทยอีก 4 คนมั้งตอนนี้ที่เจอ เป็นผู้หญิงหมด เจี๊ยวจ้าวดี ทำให้นึกถึง LKC's Girlfriend อันนี้ใครรู้จักคงนึกภาพออก มะวานกิน おでん ไปอร่อยดีนะไม่แพงด้วย แต่อยากกิน やぎいも อะตั้งแต่บนเครื่องบินแล้ว มีแต่ที่ขายแต่ของหมด -_-
โดยรวมจนถึงตอนนี้คงบอกว่าชอบครับชีวิตที่นี่ อยากเป็นภาษาญี่ปุ่นเร็วคงมันกว่านี้ เรื่อง research topics ด้วยอาทิตย์หน้าคงต้องดูเรื่องลงทะเบียนเรียนแล้วดูว่าอาจารย์จะให้ทำอะไรบ้าง ส่วนตัวแล้วผมไม่ค่อยตื่นเต้นมากกะการไปอยู่ต่างประเทศเพราะก็ไปบ่อยเหมือนกัน มีประสบการณ์ตกเครื่องต้องอยู่ต่อ และ พาสปอร์ต หายมาแล้ว ตัวเองทำเรื่องพลาดๆไว้ก็เยอะ ตอนนี้เลยเจอปัญหาอะไรก็เลยไม่ตื่นเต้นมากนัก (แต่อย่ามีเลยจะดีมาก) พูดถึงสาวๆที่นี่ (ไอ้@kobkrit) มันถามมา ผมว่าก็ดีนะ น่ารักเยอะสำหรับคนที่ชอบสไตล์ขาวๆแอ้บๆ อย่าง LKC หรือ LCH เรื่องหุ่นนี่คนไทยน่าจะดีกว่ามั้ง ไม่รู้ไม่ได้นับ เรื่องนิสัยใจคอผมว่าคนใจดีนะช่วยอย่างเต็มใจ พวกคนที่บริการก็พูดดีมาก ยุโรปนี่ผมว่าคนขายยังหยาบๆ ที่แน่ๆผมว่าดีกว่า Taxi ไทย 100% เรื่องของกินบางคนอาจจะบอกว่ารสชาติเบา ผมว่ามันไม่เบานะรสมันเข้มทีเดียวแหละเพราะเค้ากินข้าวกะกับสลับคำกัน ไม่ใช่ตักกับข้าวมารวมกันแล้วกินแบบคนไทย รสกับข้าวจึงอ่อนกว่า ถ้าเอากับมาลงข้าวแล้วจะเกิดอาการ "คีบไม่ติด" ได้ส่วนเรื่องเผ็ดก็ไม่เผ็ดอยู่แล้ว แต่ผมปกติก็ไม่กินเผ็ดมากเลยเฉยๆ เพราะหลังๆเพื่อนคนจีนเยอะ -_- ชอบกินจืด ไว้รอ @jazripper มาคงมันกว่านี้กะว่่าจะพูดแต่ Eng กะ Jap ด้วยเป็นการฝึก แล้วจะได้ไป shopping แล้วเที่ยวๆ จิงๆข้อดีของการรวมกลุ่มสมาคมคนไทยก็เพราะได้ไปเที่ยวด้วยกันนี่ละถ้าอยู่ตลอด เดี๋ยวเรียนภาษาช้า
ผมว่าอาจารย์ของผมใจดีนะไม่บังคับให้เข้าแลปด้วย แต่ต้องเข้าแหละ เดี๋ยวตาย อาจารย์แกตลกดีขี้เล่นแล้วก็ช่วยนู่นๆนี่ๆ คนในแล็ปเยอะติดว่าคงเข้าไปกอดแบบตอนทำกะ @Cholwich ไม่ได้เด๋วโดนกลับบ้านก่อนกำหนด สภาพห้องแลปเหมือนบ้านเลยอะ มีการทักทายตอนเข้่าหรือกลับ แยกขยะ คนกลับหลังต้องปิดไฟ ดึกปลั้ก คนมาก่อนต้องเติมน้ำกระติกร้อนแล้วเสียบปลั้ก เป็นต้น ได้ทำไอ้ป้ายที่ไว้เลื่อนไปๆมาๆบอกว่าตอนนี้อยู่ไหนทำอะไรอยู่ด้วยนะ รู้สึกดีว่าเป็นที่ของเรา แต่ตอนมาฝึกงานก็ประมาณนี้ เพราะแต่ละคนใช้เวลาอยู่กะแลปนานมาก เหมือนบ้าน บางทีอยู่กันถึงเที่ยงคืนหรือเช้า (เลยมีเตียงให้) เรื่องทำงานหนักนี่ไม่ใช่แค่ที่ญี่ปุ่นนะเพื่อนผมที่เรียนอยู่ไต้หวันก็บอกว่าแบบนี้แหละ กลางคืนแล้วยังมีคนเดินเข้ามหาลัยไปทำงาน มีแต่คนไทยอะมั้งที่ชิวๆสุดแล้ว แต่หลังๆ Salary Man ของไทยก็เริ่มงานหนักแล้วแฮะ
สุดท้ายขอขอบคุณ สาวบนรถไฟ กะ น้องๆม.ปลายที่เดินผ่านหน้ามหาลัยนะครับ ทำให้รู้สึกว่าคิดถูกแล้วที่มาเรียนที่นี่ อิๆ ล้อเล่นครับ แต่พูดจริง อ้าว...
No comments:
Post a Comment