เรื่องตลกแดก ตอนที่ 1

Due to the content of the story, this particular series of posts will be offered in Thai only.

หลังจากนั่งคิดมานานว่่าจะทำซีรี่อะไรลงบล้อกดี ก็คิดมาได้หลายอย่างเหมือนกันนะ แต่เริ่มด้วยไอ้อันที่มันตลกๆ(บางคนเรียกว่าถ่อย) ก่อนดีกว่า เนื่องจากด้วยสิ่งที่พบเห็นหลายๆอย่างในชีวิตประจำวันและการคุยกะหลายๆคนพบว่า บางทีเรื่องรอบๆตัวเรามันก็ตลกดีนะ แถม ตลกแดก ซะด้วยซิ เอาเป็นว่าเรามาเริ่มตอนแรกกันเลยดีกว่า

คุณเคยสังเกตมั้ย ว่าคนเราให้ความสำคัญกะเรื่องต่างๆไม่เหมือนกัน บางคนรักครอบครัว บางคนรักเงิน บางคนก็รักหมอนวด... ถ้าคุณเกิดไปกระทำการล่วงเกินพวกเขาเหล่านี้ในอาณาเขต นั้นละก็ เขาจะเกิดอาการ กระตุก ช็อค หงิก งอน(เงียบไม่พูด เดินหนี Sign Out MSN หรือ ทำเป็นไม่อยู่หน้าคอมทั้งๆที่จิงๆนั่งเอามือกุมหัวอยู่)และอื่นๆทันที

ยกตัวอย่างคือ หากคุณอยู่ๆ พูดว่า "แฟนมึงหน้าถ่อยว่ะ" แน่นอน คุณอาจถูกชก กระทืบ แทงหรือยิงหัวได้ แต่บางคนกลับบอกว่า "เออดิ.. กูรู้ แต่เลิกไม่ได้นี่หว่าจะให้ทำไง".

บางทีคุณพูดว่า "โอ้ ชีวิตนี้เราเกิดมาเพื่อใช้กรรมสินะ แค่อยู่เฉยๆก็หิวแล้ว เป็นทุกข์ ทรมาน ต้องทำบุญเยอะๆถึงจะ ได้ไปเกิดบน สวรรค์ กินอิ่มตลอด รายรอบด้วย maid รับใช้" เอาไปพูดกะฝรั่งจะได้ คำตอบกลับมาว่า "Hey dude, what the hell are you smoking lately? Gimme some." จบข่าว

หรือกรณีนี้ "เหี้ย มึงบ้าป่าววะ แต่งตัวเลียนแบบการ์ตูน ทั้งๆที่หน้าไม่ได้ แล้วซื้อของจากการ์ตูนแพงๆ เงินจะแดกยังไม่มี" แล้วคุณไปพูดกลางงานการ์ตูน รับรองว่าคงไม่ได้ออกไปดีๆแน่ จากที่คุณแต่งคิดว่าแต่งตัวปกติ คุณจะกลายเป็นคนแปลกแยกไปในทันที เพราะคนอื่นแต่งอย่างอื่นหมด อะไรนะ? ไม่รู้จักเพลง จาก อนิเมะ (ผู้ใหญ่ก็เรียกมันว่าการ์ตูนอะแหละ) เรื่องนั้น เรอะ ช่างหลังเขาซะจริงๆ!!!

ต่อไปนี้จะยกตัวอย่างชุดใหญ่ เปรียบเทียบระหว่าง คนสองคนที่รู้จัก เนื่องจากอาจจะกระทบต่อเขาเหล่านั้น จึงใช้นามสมมุติ คนนึงมีตำแหน่ง เป็นอนิเมะโอตาคุหน้าตาดี ( โอตะคุ เป็นคำที่ใช้เรียกคนที่ชอบอะไรซักอย่างนึงมากๆ แต่คนไทยส่วนใหญ่มันควาย เลยคิดว่าต้องใช้กะคนที่บ้าการ์ตูนอย่างเดียว จิงๆ ไอ้นั่งดูบอลกันอะ ก็ฟุตบอล โอตะคุชัดๆ ) อีกคน มีดีกรีเก่งกาจและเป็นที่รักของเพื่อนๆแต่จริงๆแอบสับสนในชีวิต เป็นโอตะคุศาสนาจานบิน

อนิเมะโอตาคุ VS จานบินโอตาคุ

ลบหลู่การแต่งตัวเลียนแบบการ์ตูน(Cosplay) => ลบหลู่การแต่งตัวด้วยผ้าสีเหลือง

ลบหลู่คนแต่ง Cosplay => ลบหลู่พระ

ลบหลู่การร้องเพลงการ์ตูน => ลบหลู่บทสวดมนต์

ลบหลู่การ์ตูนที่ชอบ => ลบหลู่ประวัติความเป็นมาศาสนาและโลก

ลบหลู่ ตุ้กตา และ ฟิกเกอร์ => ลบหลู่พระพุทธรูปและเหรียญบูชา

ลบหลู่งานการ์ตูน => ลบหลู่งานร่วมบุญ

ลบหลู่อะกิบะฮาร่า => ลบหลู่ธรรมกาย

ข้างบนมีคำไหนที่ยังไม่อธิบาย ลองเอาไป google ดูนะ แต่เปรียบเทียบแล้วรับรองตรงทีเดียว

สรุปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเราเวลาไปเจอคนที่เห็นไม่ตรงกัน ก็อย่าไปเสียใจ หรือเถียงจนจะฆ่ากันตาย มันแล้วแต่ว่าแต่ละคนคิดยังไงและแวดล้อมด้วยอะไร ถ้าสมมุติทุกคนกินขี้แทนข้าวกันหมด แล้วอยู่ๆไปเจอคนกินข้าว เราก็คิดว่ามันแปลกละว้า แล้วเวลาเจอคนมา กระทำการลบหลู่ (ต่อไปขอเรียกว่า ออฟเฟ้น ละกัน มาจากคำว่า offensive ได้ใจกว่า) ก็ไม่ต้องไปผูกใจเจ็บ กระตุกรัวๆ หรือว่าเครียดจนตัวหงิกต้องไปยิง อะปิ้วๆ ใส่หัว ถึงจะหายเกร็งล่ะ คนเรามันก็คิดต่างกันได้ ถือซะว่าไอ้ตัวที่ไม่ฟัง ไม่เห็นด้วย ไม่มีเหตุผล มันควายกว่าก็แล้วกัน

ตลกแดก = ไม่มีความหมายเป็นทางการในภาษาไทย(มั้ง) ถ้าแปลตรงๆจะแปลว่า ตลกกิน? ตลกบริโภค? แต่พูดแล้วรู้สึกสะใจดี ก็เรียกงี้ละกันนะ

Blogging Therapy

Recently I have gone through many blogs. Some of these blogs owners are my friends and some are not. One thing I notice is that most of people love to explain any misfortunate events onto their blogs in great detail. I have nothing against trying to relieve stress by blogging, especially if that certain person do not have people to talk to. When people around you do not understand what you really think or who you really are, scribing it to someplace is one of the way out. Come to think of it, I used to do that a lot too. As can be seen by my archives here and sometimes even from my messenger name.

I have talked to one of my best friends. He said announcing that your life is so miserable is idiotic. It is like you are trying to draw attention from people around you (This maybe the reason you have created your blog in the first place!). In return, you get some sweet and inspiring comments with certain degree of sympathy. And this is from my friend who used to have decease which prevented him from graduation. Though lots of people do not believe him but he never once try to clarify the matter. He said it is no point to discuss; excuse or not, if he cannot graduate then even if everyone understand him, he still got the same result.

I agreed with him in that matter. When you are deciding on something, people around you can criticize or suggest you. But in the end, you are the one who bear the result whether it is good or bad. So, sometimes it is no point to argue over some certain topic that is not related to you. If you win the discussion, nothing happens. You get nothing except winning satisfaction. This is important since some pointless argument can lead to quarrel or broken friendship.

Back to the blogging issue. I found that complaining through your blog is not a good way to both your friends and enemies. You cause the ones who care about you to be worried and your foe to look down pathetically. Either way, I see no good outcome other than to release what you kept in mind. Therefore, I will stop blogging about my misfortune and trash them on my friends personally instead lol.

After all, to live your life is fun. You should live even one more day to see the world around you. Even on that day, it will be your unfortunate day. The one you love may die or you may fail what you wish for. But you can also experience new things and watch your enemy suffer. Any way, it is fun to live. Life is not just a simulation game where you get the same outcome out of same action. The probability of what will befall upon you is limitless. That's why living is so wonderful.

Acknowledgement

May be it's too late to write acknowledgement now. But I would like to give my thank to everyone who have made my trip back home becomes unforgettable. Well, I would like to talk about my extra ordinary trips or activities but it would be too extreme to share in public. If I happen to find a way to publish them without affecting somebody's life, I will think about it.

Firstly, I have to thank my childhood friends who make my daily life in my hometown not so boring. Just like old days. They said if I were to become powerful I would assassinate them to hide my past lol. I would do it if that day really comes! You all know too much about me!

Then, I have to thank my strangely formed capitalism group. They show me how I am going to spend my life. What I really want and human's need. It would be fun to see in the near future, the result of our decision during these years. Anyway, I am sure it will be fun topics like what we speak of our college years, whatever the result will be.

Finally, special thanks to Ofuro 4 group. I never think that I will have that kind of experience in my whole life. Gotta remember till the day I die!

All in all, It is like trip for food and relax. I would say doing these activities constantly and they will surely deplete our life span real fast. But who care! as long as we have fun! I would rather die young than live a long and boring life.

Thanks you all for your time and support. You are at the level above friend. (I would use soulmate if it does not sound so tickly.)

Funny thing I would suggest you to do today is to be "Party Crasher". Just try to blend in some party and steal food! Trust me it is fun and delicious. (Try it with your own risk.) It will be easy if you try to get in big party where the attendees do not suppose to know each other well. E.g. party after conference. Party that require invitation is harder but experienced crashers seem to get in relatively easy. Don't do it at your very small local wedding party or you will be thrown out.

Mind over Matter

It has been so long that I haven't update my blog. I want to write about trip, food and other thing but I am still busy though. So, just write little thing here this time ^^.

Recently, my friends have been complaining about how boring and hopeless their lives are. Some want to quit job and study (though don't know what to study), some can't find job they really like and some just simply have life problems. Come to think of it, I also feel that I myself also lose the inspiration to study. What is the cause?

I used to love studying. But now I begin to hate it. I don't know the exact reason... maybe I can't do it well or I can't feel the charm of studying anymore.

Life will be boring if we think so. You have to report many things each day, how can't you feel bored? I used to see one old woman selling food. Her children already graduated university and are now working. Though she can live without working, she still prefer to work, why is that?

I envy people who can enjoy living their lives. If you are in love with something you do then you will not feel empty inside. This is hard to explain but I did feel it sometimes. Anyway, we can't always choose to do everything we want. But I will try doing things I love as much as I can. That way, I will not regret if I die. In the end, It is ultimately depend on what you think about the world around you. The world is not ideal, it is painful place to live in if you can't take its cruelty properly.

Finally, I will choose to live my life the way I want as much as I can. Everything may not turn out to be good but you will eventually find a way out. It is nothing like a dead end. It is just a matter of decision. What's wrong if you fail or other people don't agree with what you do? You are the only one who will bare the outcome. The life is yours anyway.

"There are two kinds of human decision - bad and worse."

Loss

Today will be remembered as one of bad day in my life. There was a call from my family member, my aunt, asking whether I just woke up or had to go out later or not. It was unusual and strange. Why would someone use international call that early in the morning asking those plain questions? My time was 8.15 and it was 6.15 in Thailand. Her voice was solemned and emotionless. I knew that she was going to tell me bad news but I prayed that what I think was not true. Second later, she told me that she was at hospital. I knew it. My worst expectation came true.

My grandfather has been in hospital for about 2 weeks. He was known to have cardiac disease for almost 8 years now. He usually went to Bangkok to do medical check up once every 3 months. He had 2 major heart attack incidents so far which I never be there with him. Both times I was away from home studying.

This is my second time I lost someone dear to me. First time, when my greatgrandmom was death. From what I can recall, she prefer to live alone and cook for herself. I, as a child, would go to talk with her and eat her rice ball mixed with soy source. I can't recall the taste though but it wasn't bad since I remembered eating it many times. She always sat or slepts on her favourite chair telling me tales. I only remember one, it is story about human's souls - Children and Adults possess different kind of souls. I already forgot the detail though. She was death in car accident while coming back home from trip to temple. I was very young at the time and that was when I first expirienced human death. I was playing my toy car on the floor when my aunt talked to the phone about accident and prayed that news on TV was talking about different bus. Seems that we have bad luck here, aren't we? It's our turn to loss. It's like airplane accident has only few chances to happen. So, you think you are not that unlucky. Well, think again. I don't remember that I shred tear though. Perhaps because I was still a kid.

About my grandfather. He always took care of me when I was a child. He took me to beach, bought me something to eat. What more, he bought me everything I want. I really loved to play video game back there and he bought me game soft that was very expensive even comparing to today standard. He always protected me. I dare say that he is the one I love the most. Our bond can't be described into words. When I grow up I have problems with my family members. I never have problem with him though. But I didn't speak to him much since then. He got older and I also got something to do. Something calls my own world, my own fucking world.

His health began to get worst when I was away from home. Studying, experiencing freedom or so I thought. I was lucky he survived his first heart attack and meet me after my two and a half years abroad. The rest seems to go well. I still don't stay at home though. Four more years for my college. I had fun and thought that everything home went well as usual. And now I am here in Japan, just for six months, damn it. The only thing I have done is to threat him and my family a meal at the restuarant before I came here. Despite I really get along well with my family after I am older, I didn't talk to him that much. We seems to run out of topics. When I imagine my family would come to visit me here, I would think of him first. Although it may not be possible since he cannot walk long without using his walking stick for quite sometimes.

Last time I called back home, I knew that he was in hospital. But everyone was taking care of him and playing joke with me. So, I thought it was nothing except he refused to talk to me. I heard he said he didn't want to speak he was hurt. I really should talk to him back then.

When I heard his news from my aunt, I cried. I feel sad, guilty and anger with myself. But I stoped crying after a while. It was fast. I used to cry when I saw something sad - some stranagers dying, my dogs dying or even when watching sad movies. But now, my tear dried up very fast. I don't know that it is because I have experienced many sad things, I can guess this event or whatsover. Anyway, I am surprised by this fact. If I don't cry when the one I love the most passed away then when someone else die I don't think I will be in much grief then. Right now I feel better, while writing this I cried again for a little bit since I am thinking of my past with him.

What I truly regret is that I should achieve more in my life for him. If I just tried better, I would get better result in so many things. I am not a genius but I am sure I can do much better than today. Now instead of thinking about what I want, I am beginning to think of what I want to be. Currently, I don't even know where I should be, what I should do or how should I proceed in life. I am completely confused. The only thing I know is that I can't standstill; steps and decisions have to be made. Like it or not, I must live on for he will live within me. My grandfather's blood flow within me, for that reason alone, I can't give up - not just yet. I used to say I can give up everything in my life to get what I want. I was wrong. Everything I have or going to get is useless. If he would give his life before I can figure these fucking things out, it's not worth it.

My childish wish is to have everyone I love become immortal. I wish for it every time I pray since I was young. Recently, I quit. I know that it is impossible for human to be immortal. However, Events, time and people will always live on if at least there exists someone who can remember them. And I know that he will always live within my memory til the day I die.

College Years' Chronology

Some say we shouldn't stick ourselves to the past. But I think Past is what determined the present and hence you will have no future without it. Therefore, I will try as best as I can to classify and make them into words. Something may be missed out though because of the time. That's also the reason why I am doing this. My memory is fading, I should record them while I still can. I will use pen name for my friends' names, to protect their privacy lol

Year 1 - Semester 1
First Week - Thanks to some of my friends here. They asked me to join the group and thus my uneasiness in new environment is gone. Later, they are gone and I don't really have chance to contact them. I will miss you always.
Third Week - One guy came and used the microphone to interview people all over the tutorial room! Such a unique way for ice breaking session.
Forth Week - Saw the microphone guy eating dinner alone. So, I decided to join him. This marked the change in my history. Nice to meet you CL.
Fifth Week - Laboratory session has started. CL introduced me to another friend. He is a computer freak and straight forward to the hell. Glad to meet you KV.
Uncertain - We three became good friends. I was pissed of by one of CL's old friend, an artistic long hair guy reading comics [Japanese Manga]. He seems not to care about everything. Finally, I hijacked him and we became friend. CM is his name.

Time flew by. I met more people. Some I like and some I don't. This is the same as others. Students seem to start hanging out in group which means they are separated and some group may not like others. I helped KV in his arranged freshmen sports game. He was once president candidate but later quit to became veteran Computer Nerd lol. Meet few cute girls here and decided to go with one.

Year 1 - Semester 2
Everything went on. Except for one. By believing some bad words and using my brain more than my feeling I hurt two people. One is the girl I ignore and the other is one of my best friend CL. Really, thinking of it now make me feel really stupid. It is my worst move ever and probably most regret thing I have done during my University years. I quit being with CL's Buddhism club and later join their former enemy's club - Christian club. Well, talking about this, I think religious and politic causes more enemies than friends. I am right now see no point in people separating themselves by those ethics. It is plainly STUPID. I join one to be with my friend and quit to make him sad. Hm, maybe I am more stupid. Anyway later, we have sorted this out. But it's like wound. It healed but you know it happened.

Year 2 - Semester 1
medal receiving ceremony - Never imagined fucking guy like me got the award. Have chance to talk with one of my later best friend LKC. I saw him during first year but never really talked to him. At this point, I was still thinking of him as a good boy who was studying hard.
The Rest - Nothing more here. CL hangs out with other guys in the department because of our incident. (We started to separate into departments according to our own chosen major during second year) I was not happy at all during this time. Other important thing is that I moved to live with my new roommate who was CL's ex roommate. His name is PT. We are good friend afterward. I also tried to have some relationship with the one PT suggested. In the end, it did not go well. I was drinking like crazy here.

Year 2 - Semester 2
Not much was going on here. I was never happy during this time. Lots of bad things happen to me and my friends. CM had to stop coming to school due to his sickness. My friends got problem with their couples. Classes were boring. No incentive to study anymore. During summer I became monks for almost two months (It's Thai culture to become monk at least once a life time) hoping for the better future ahead.

Year 3 - Semester 1
Try to get along with other people in the department. Classes were not boring But they were hell. I would ditch the class every time I had a chance. I think I was really confuse here. No point, no goal and no inspiration. I think I also developed bad temper during this time. CM was back and he helped me trying to impress girl which I later think that I was stupid. I really wondered where I went wrong in my university life.

Year 3 - Semester 2
This is the hardest semester ever. Part of it is because I completely lost interest in studying. Work load for this semester was heavy. It was like 6-7 projects to complete before exam. Anyway I spent more time with friends in department and our relationship strengthened. Thanks to those damned project. We started to ditch class together to play game [DoTA to be precised]. We sometimes played it during class with Laptops. What are you gonna do if 80% of your students in class are gone! During Summer, I went to Japan for job training (My first time there). It was unforgettable experience for me. It made me like Japan and strengthened my friendship level with LKC and LCH (LKC's roommate) which finally turned into an unbreakable bond. [Hey, we are not gay, Ok?]

Year 4
My Final Year - My final year in college was full of crazy thing. Our friendship has been firmly established. We would ditch classes to hang out or sneaked to prohibited places in campus. I've already sorted everything out points, goals and solutions. Thanks to my friends during this hard time LKC and LCH, we only knows each other for few years but it's like life time for me. Our meeting produced every solutions we would ever need.

I will always remember crazy days with bunch of my friends. The days we had conflict but resolved into further understanding. The day I was caught by directer coz of improper dressing after I just applied for his recommendation letter. The day of my little retaliation by taking phot of myself smoking in front of his room. From those events I was slowly growing. I learned that pain can give experience and everything is not always like what we hope. I learned that time can change people. I learned that everyone has more than one side. Most important of all, I am proud that my college has brought me the meaning and importance of friendship. Our bond lasts forever.

Get to know yourself

Learned this from my friend's post in facebook. So, I tried and found it quite amazingly accurate.

Your view on yourself:

Other people find you very interesting, but you are really hiding your true self. Your friends love you because you are a good listener. They'll probably still love you if you learn to be yourself with them.

The type of girlfriend/boyfriend you are looking for:

You like serious, smart and determined people. You don't judge a book by its cover, so good-looking people aren't necessarily your style. This makes you an attractive person in many people's eyes.

Your readiness to commit to a relationship:

You are ready to commit as soon as you meet the right person. And you believe you will pretty much know as soon as you might that person.

The seriousness of your love:

You like to flirt and behave seductively. The opposite sex finds this very attractive, and that's why you'll always have admirers hanging off your arms. But how serious are you about choosing someone to be in a relationship with?

Your views on education

Education is very important in life. You want to study hard and learn as much as you can.

The right job for you:

You have many goals and want to achieve as much as you can. The jobs you enjoy are those that let you burn off your considerable excess energy.

How do you view success:

You are afraid of failure and scared to have a go at the career you would like to have in case you don't succeed. Don't give up when you haven't yet even started! Be courageous.

What are you most afraid of:

You are concerned about your image and the way others see you. This means that you try very hard to be accepted by other people. It's time for you to believe in who you are, not what you wear.

Who is your true self:

You are mature, reasonable, honest and give good advice. People ask for your comments on all sorts of different issues. Sometimes you might find yourself in a dilemma when trapped with a problem, which your heart rather than your head needs to solve.

You may as well try at http://www.quizbox.com/personality/test82.aspx
Credits: Thanks my friend Powit(Chin) for his facebook's post.

[OFFENSIVE] Comments on Friends! [TH] #2

เนื่องจากได้ฤกษ์ดีมีชัยอัพบล็อคได้ซักทีก็ขอต่อด้วยเรื่องเพื่อนๆตอนที่สอง ดองไว้นานข้ามปี เดี๋ยวคนอื่นๆจะงอน

Adikan Wisetborisut[เชียร์, ป๋าเชียร์, Drow Ranger] บุคคลอีกคนนึงที่ถือเป็นตัวแทนของภาคที่เรียน ด้วยท่าทางอันเป็นเอกลักษณ์ และเสียงหัวเราะที่ทุกคนรู้จักดีถ้าได้เล่น DotA ด้วย (ใครไม่รู้จัก DotA ไป google ดูนะ) "ฮะเฮ้ยๆ มึงรู้สึกไงบ้างวะ อยู่ๆเดินช้าๆ ตัวกลายเป็นสีฟ้า", "กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แค่ใบ้แล้วยืนยิงอยู่เฉยๆ ปุ้กๆๆ แล้วมึงก็ตายเอง ฮะเฮ้ยๆ". พูดแบบนี้แต่ว่าเค้าก็เป็นคนรักเพื่อนๆมากเพื่อนขออะไรก็ทำให้ แม้แต่การบ้าน เวลาเพื่อนๆไม่ยอมขึ้นเรียน(โดด) มันจะเครียดเป็นพิเศษครับ ถึงกะ "งอน" ไปเลยทีเดียว งอนบ่อยด้วยแหละ เวลาเล่นชนะหัวเราะถ้าแพ้จะเครียด แต่ทางเราก็มี Kobkrit ไปคอยง้อเพราะมันง้อแฟนบ่อยจนคล่องแล้ว ไปช่วยง้อมันเสมอๆ จนบางคนบอกว่ามันเป็นเกย์ (ใครบอกนี่ไม่เปิดเผย ไปหาเอาเองในภาคนี่แหละ) ปัจจุบัน มีปัญหาอยู่กะไอ้มืดที่อังกฤษ

Chanon Kupoomchaiskul[ยูน, เฮียบิ้ก, ไอ้หยิก] เป็นคนบุคลิกประหลาดเหมือนออกมาจากในการ์ตูน ชอบคันๆอยู่ตลอดเวลา เกาๆทั้งหน้าทั้งตัว ทำให้หลายคนเกรงๆ ถึงจะแปลกแต่ดูเหมือนจะมีออร่าพิเศษทุกคนที่คุยด้วยจะไม่มีคนเกลียด อีกทั้งยังชอบอีกด้วยเพราะมันฮาดี เป็นตัวบ้าเกมซีรี่ Tales มากอย่าให้มีโอกาส มันจะเล่นอยู่อย่างเดียว เป็นตัวชอบเหล้ามากๆๆ จะกินขอให้บอก ไม่มีจุดประสงค์แอบแฝงจะไปเพราะกินเหล้าอย่างเดียวจริงๆ ชอบบ่นๆอยู่ตลอดเวลาโดยเฉพาะ "โอยยย แพง ไม่มีตัง" เป็นคนที่ไม่รักการแต่งตัวเลย ถ้าอยากมีแฟนดีๆก็แต่งให้มันดีกว่านี้หน่อยเห้อ~ ปัจจุบันเป็นซารารี่แมน ผู้สับสนกะอนาคต

Watcharathat Srithanesiganon[จา, พี่จา, ฮัสกี้] เป็นอีกคนที่ผมได้เป็นเพื่อนช่วงหลังๆแล้ว เนื่องจากตอนแรกเองแหละที่ผมไม่ค่อยได้คุยด้วย ประมาณว่าอคติจากหลายๆเรื่อง และเป็นคนนึงที่ผมชอบมากหลังจากได้ไปรู้จักแล้ว เพราะถ้าผมรู้สึกว่าเข้าด้วยไม่ค่อยได้ ไม่ได้ชอบอะไรเหมือนๆกัน หรือไม่มีอะไรโดนๆใจปกติผมจะไม่คุย ทำให้ผมได้ข้อคิดว่าไม่ควรไปประเมิณใครถ้ายังไม่ได้รู้จัก เพราะจริงๆเค้าอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่เราเห็นตอนแรกก็ได้ (แต่ก็ยังเป็นอยู่แฮะไอ้อีหรอบนี้) เป็นคนใจดีมาก~ มีการวางแผนที่ดี และมั่นใจที่จะลงมือทำไม่ได้พูดแต่ปาก เป็นคนที่ชอบเรื่องเงินๆมากและคิดแผนหาเงินตลอดซึ่งปัจจุบันนี้ผมเองเห็นด้วยแล้วว่าจริงๆคนเรามันก็ต้องการเงิน ถึงไม่รวยล้นฟ้าแต่ผมก็ยังต้องการมากกว่าที่มีอยู่ อยู่ดีแหละ เป็นต้นกำเนิดเหตุการณ์ปริศนาที่ทุกคนในภาคตั้งชื่อว่า เป้บซี่/โค้ก ซึ่งไม่มีใครคิดอะไรแต่เอามาพูดเป็นเรื่องขำซะนี่ เรื่องราวเป็นยังไง เชิญติดต่อสอบถามไอ้คนข้างบน นอกจากนี้ก็ยังเป็นต้นกำเนิดของไอ้ประโยคอุทานว่า "Offensive!" ของคนในภาคนี่แหละครับ เพราะช่วงหลังๆทุกคนดูเหมือนจะเล่นกันรุนแรงขึ้นทุกทีๆ

Pongpak Chotirosseranee[เขื่อน] คนนี้มีชื่อเดียว เพราะชื่อนี้ถูกใช้เป็นศัพท์เฉพาะในภาค "มึงนี่ เขื่อนว่ะ" จะเป็นคำพูดติดปากของทุกๆคนเสมอถ้ามีใครไปทำอะไรถ่อยๆ หรือ ที่เรียกว่าเท่แบบถ่อยๆ เช่น ตุ๋ย(ศัพท์เฉพาะอีกอันแปลว่า แทงข้างหลัง)แฟนเพื่อน หรือ เลิกกะผู้หญิงแบบวิธีรุนแรง เป็นคนชิวๆดี ส่วนใหญ่มันก็ทำทุกอย่างได้นะ แต่ว่ามันชิวเกิน ก็เลยบางทีออกมานู้บๆ เป็นแบบอย่างที่ดี(?)ให้แก่เพื่อนๆในหลายเรื่องดังที่กล่าวมาข้างต้น

Tanawat Limungkura[มั่ม, หงิก] อีกบุคคลนึงที่ช่วงหลังหายสาบสูญ เพราะมีปัญหาชีวิต เป็นคนที่เฮฮาดี และก็ใจดีด้วยนะ แต่ว่ามีโรคประจำตัวที่เวลาเงียบแล้วจะเกิดอาการหงิกและช็อคได้ (อันนี้ไม่ตลกนะเรื่องจริง) แต่เพื่อนๆเอาพูดเป็นเรื่องตลก (ปกติรู้สึกว่าภาคนี้ไม่มีใครประสงร้าย แต่เอาทุกเรื่องมาทำเป็นของตลกหมดเลยนี่หว่า) ต้นกำเนิดคนเล่นมุขหงิกนี้ ถ้าอยากรู้จะใบ้ให้ว่าเป็นคนๆนึงที่อยู่ในบทความเพื่อนตอนที่หนึ่ง เหอๆ เป็นคนที่ชอบเล่นเกม Valkyrie Profile มากและชอบตัวละครเดียวกะผมเลยในเรื่อง เหอๆ

Sakol Vessugunmanukul[ตี้, เสี่ยตี้] อีกหนึ่งบุคคลในตำนาน เพราะมันไม่ค่อยจะเข้าเรียน จริงๆมันก็ไม่ได้โดดไปไหนนะ อยู่ห้องนี่ละ เป็นเสี่ยเพราะว่าใจดีมาก ห้องก็เป็นห้องสาธารณะ เกม(เครื่อง Wii) ก็เป็นเครื่องเกมสาธารณะ แม้กระทั่งทีวี และ เตียง เฮียแกปกติก็เล่นเกมอยู่ห้องอะ ถ้าไม่กลับบ้าน หรือ แฟนมา เป็นคนดีมาก ธรรมะธรรมโม ดีจนไม่น่าจะมาอยู่ในภาคร่วมกะคนอื่นๆได้ ถูกเรียกในบางครั้งว่า "เพื่อนเขื่อน" ทำให้เคืองๆ เพราะเป็นเพื่อนเก่ากันมา และชอบโดดเรียนพร้อมกันทั้งคู่ ซึ่งความจริงมันก็ไม่ได้โดดไปทำอะไรด้วยกันหรอกนะ พอเรียนจบ ของก็ไม่เอากลับ บริจาคต่อเลยซะงั้น สมเป็นเสี่ย ปัจจุบันได้ข่าวว่าบวชแล้วสึกไปแล้วนะเนี่ย คิดว่าคงดูแลงานที่บ้านอยู่มั้ง

ไอ้คนที่เหลือๆ ยังนึกเรื่อง(ที่มันถ่อยๆ)ไม่ค่อยออกครับ ไว้นึกได้จะมาลงอีก เหอๆๆ

First Post for 2009

I am not in a mood for writing blog(atleast until next next week). Still, it would be good to start something for 2009 since it is now February.

Below is my Tarlot card got from doing questionaire. Firstly did it long time ago but recently repeated it and still got the same card - -. So, maybe it is believable huh?

You are The Devil

Materiality. Material Force. Material temptation; sometimes obsession

The Devil is often a great card for business success; hard work and ambition.

Perhaps the most misunderstood of all the major arcana, the Devil is not really "Satan" at all, but Pan the half-goat nature god and/or Dionysius. These are gods of pleasure and abandon, of wild behavior and unbridled desires. This is a card about ambitions; it is also synonymous with temptation and addiction. On the flip side, however, the card can be a warning to someone who is too restrained, someone who never allows themselves to get passionate or messy or wild - or ambitious. This, too, is a form of enslavement. As a person, the Devil can stand for a man of money or erotic power, aggressive, controlling, or just persuasive. This is not to say a bad man, but certainly a powerful man who is hard to resist. The important thing is to remember that any chain is freely worn. In most cases, you are enslaved only because you allow it.

What Tarot Card are You?
Take the Test to Find Out.